Porozumienie Centrum – Wikipedia, 2 najlepsze z chomika JAROSŁAW KACZYŃSKI
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Porozumienie CentrumSkrót PCLider Jarosław Kaczyński(19901997),KrzysztofTchórzewski(19971999), AntoniTokarczuk (1999),Adam Lipiński(19992002)Data założenia 12 maja 1990Data rozwišzania 25 wrzenia 2002Adres siedziby ul. Bagatela 14, ul.Puławska 41, ul.Wspólna 35/9(wszystkie Warszawa)Ideologia polityczna centryzm,chrzecijańskademokracjaPoglšdy gospodarcze społeczna gospodarkarynkowaLiczba członków 30[1]50 tys.(szacunkowo)CzłonkostwomiędzynarodoweEuropejska UniaDemokratyczna,Europejska UniaChrzecijańsko-Demokratyczna (jakoobserwator)Młodzieżówka Forum Młodych PCPorozumienie CentrumZ Wikipedii, wolnej encyklopediiPorozumienie Centrum (PC) polska partia polityczna o profiluchrzecijańsko-demokratycznym, powstała 12 maja 1990,wyrejestrowana 25 wrzenia 2002 (faktycznie działała do 2001,kiedy na jej bazie powstało Prawo i Sprawiedliwoć).Spis treci1 Historia1.1 Program tzw. przyspieszenia1.2 Udział w wyborach w 1991 i I kadencja SejmuRP1.3 Wybory w 1993 i okres opozycjipozaparlamentarnej1.4 Członkostwo w AWS i udział w rzšdzie JerzegoBuzka1.5 Powstanie Prawa i Sprawiedliwoci2 Zobacz też3 PrzypisyHistoriaUgrupowanie zostało założone przez działaczy zgrupowanychwokół Jarosława Kaczyńskiego. O utworzeniu partii jej przywódcypowiadomili dziennikarzy zgromadzonych na konferencji prasowejw dniu 12 maja 1990. Dzień ten uważa się za oficjalnš datępowstania partii[2][3].Wród sygnatariuszy Porozumienia z 12 maja 1990reprezentowani byli przedstawiciele następujšcych organizacji: Chrzecijańsko-Demokratyczne StronnictwoPracy, Forum Demokratyczne Mazowsze, Chrzecijańska Demokracja Kraków, Klub Myli PolitycznejDziekania, Młodzi Chrzecijańscy Demokraci, Polskie Stronnictwo Ludowe Solidarnoć, CentrumDemokratyczne, Grupa Polityczna Wola, Kongres Liberalno-Demokratyczny oraz KomitetówObywatelskich. Po I Kongresie, który odbył się na Politechnice Warszawskiej w dniach 23 marca 1991[4], zuczestnictwa w Porozumieniu wycofał się KLD. Uczyniły to również PSL Solidarnoć, PSLMikołajczykowskie[5], ChDSP i Chrzecijańska Partia Pracy. Podczas kongresu dokonano ponownegowyboru przewodniczšcego, którym został Jarosław Kaczyński, który uzyskał 368 głosów, podczas gdy jegokontrkandydat Janusz Andruszkiewicz 40, zob.[6] oraz wiceprzewodniczšcych partii (Adam Glapiński,Przemysław Hniedziewicz, Marcin Przybyłowicz[7]). Uchwalono także statut ugrupowania orazzaprezentowano program społeczno-gospodarczy.Program tzw. przyspieszeniaTa sekcja jest niekompletna. Jeli możesz, rozbuduj jš (https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Porozumienie_Centrum&action=edit).Porozumienie Centrum Wikipedia, wolna encyklopedia https://pl.wikipedia.org/wiki/Porozumienie_Centrum1 of 7 2016-03-09 10:52Wyniki listy PorozumieniaObywatelskiego Centrum w wyborachdo Sejmu w 1991 rokuSiedziba Porozumienia Centrum przyulicy Bagatela 14 lokal wynajmowanyod RSW Prasa-Ksišżka-Ruch (po prawej).Założona w 1990 partia domagała się zerwania z dotychczasowšpolitykš rzšdu Tadeusza Mazowieckiego, który oskarżano o zbytwolne na tle krajów regionu odchodzenie od pozostałocikomunizmu. Wysuwano postulat skrócenia kadencji Sejmukontraktowego i przeprowadzenia w pełni demokratycznychwyborów do parlamentu, a także wyboru nowego prezydenta,poczštkowo na okres tymczasowy, następnie na pięcioletniš kadencjęw wyborach powszechnych[8]. Wysunięto na to stanowiskokandydaturę Lecha Wałęsy. Po wygranych przez Wałęsę wyborachprezes PC Jarosław Kaczyński uzyskał nominację na urzšd szefaKancelarii Prezydenta. Jednoczenie brat Jarosława Lech objšłfunkcję szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, jednak drogiliderów Porozumienia Centrum i urzędujšcego prezydenta zaczęły sięrozchodzić. Politycy PC weszli w skład rzšdu Jana KrzysztofaBieleckiego, obejmujšc w nim teki: szefa Centralnego UrzęduPlanowania (Jerzy Eysymontt), szefa Urzędu Rady Ministrów(Krzysztof Żabiński) oraz ministra budownictwa (AdamGlapiński)[9].Udział w wyborach w 1991 i I kadencja Sejmu RPW wyborach parlamentarnych w 1991 partia wystartowała wramach koalicji Porozumienie Obywatelskie Centrum (wraz zPolskim Forum Ludowo-Chrzecijańskim Ojcowiznakierowanym przez Romana Bartoszczego, z którym PC podpisałoumowę 28 lipca 1991)[10][11][12], która uzyskała 977,3 tys.głosów (8,71%) i wprowadziła do Sejmu 44 posłów[13]. POCwygrało wybory w województwie stołecznym warszawskim (pozasamš Warszawš) oraz w okręgu nowosšdeckim[14]. Klubparlamentarny Porozumienia Centrum składajšcy się z 40 posłówPC zasilili bezpartyjni: Lech Kaczyński i Wojciech Włodarczyksekretarz Krajowego Komitetu Obywatelskiego. 2 posłówwybranych z listy POC pozostało poza klubem. Mimo niewielkiejliczby parlamentarzystów skuteczne rozmowy w sprawieutworzenia koalicji rzšdowej doprowadziły do tego, że LechWałęsa desygnował kandydata na premiera z tego włanieugrupowania był nim Jan Olszewski. W skład centroprawicowej koalicji, która wybrała również prezydiaSejmu i Senatu oraz rozdzieliła stanowiska przewodniczšcych Komisji, weszło poczštkowo 5 ugrupowań:obok PC były to Zjednoczenie Chrzecijańsko-Narodowe, Polskie Stronnictwo Ludowe PorozumienieLudowe, Konfederacja Polski Niepodległej oraz Kongres Liberalno-Demokratyczny. Dwa ostatnieugrupowania zrezygnowały z wejcia do rzšdu, który został ostatecznie poparty przez Polskie StronnictwoLudowe, Partię Chrzecijańskich Demokratów oraz NSZZ Solidarnoć. W rzšdzie Porozumienie byłoreprezentowane przez ministrów: Jana Parysa, Wojciecha Włodarczyka, Adama Glapińskiego i JerzegoEysymontta. Gabinet Olszewskiego był od momentu powstania rzšdem mniejszociowym, w zwišzku z czymtoczyły się nieustanne negocjacje zakończone niepowodzeniem nad rozszerzeniem koalicji o UnięDemokratycznš, Kongres Liberalno-Demokratyczny, Konfederację Polski Niepodległej lub PolskieStronnictwo Ludowe.W wyniku wotum nieufnoci z 4 czerwca 1992 rzšd upadł, a z Klubu Parlamentarnego PC odeszła tzw.frakcja chadecka[15], tworzšc klub i partię Ruch dla Rzeczypospolitej. 1 poseł we wrzeniu 1992 przeszedłdo nowo powstałego klubu Konwencja Polska, kolejnych 5 posłów odeszło w listopadzie 1992 doutworzonego wspólnie z posłami KLD klubu o nazwie Polski Program Liberalny, a 2 wystšpiło z klubu PC(jeden w grudniu 1992, drugi w marcu 1993) i pozostało posłami niezrzeszonymi. Do klubu PC przystšpił wPorozumienie Centrum Wikipedia, wolna encyklopedia https://pl.wikipedia.org/wiki/Porozumienie_Centrum2 of 7 2016-03-09 10:52kwietniu 1993 1 nowy poseł (który objšł mandat złożony przez Macieja Zalewskiego). Na koniec kadencjiklub parlamentarny Porozumienia Centrum liczył zatem 23 posłów.Poza Sejmem ugrupowanie posiadało wpływy w polskim samorzšdzie. Prezydentem Bydgoszczy pozostawałdziałacz PC Edwin Warczak (19911994), prezydentami Zamocia Wiesław Włoszczyński (19921993) iTadeusz Kowalski (19931994), włodarzami Elblšga Józef Gburzyński (19901994), a GorzowaWielkopolskiego Lech Marek Gorywoda (19921994). Funkcję wiceprezydenta Siedlec z ramienia PC pełniłStanisław Mrówczyński[16], a wiceprezydenta Gliwic Ewa Kubica (19911993). Funkcję wojewodówsprawowali m.in. Krzysztof Tchórzewski (Siedlce) i Antoni Tokarczuk (Bydgoszcz). Na urzšd prezesaNajwyższej Izby Kontroli został wybrany Lech Kaczyński, za funkcje szefa Radiokomitetu w ostatnichdniach funkcjonowania rzšdu Jana Olszewskiego objšł Zbigniew Romaszewski.Partia dysponowała własnš prasš, m.in. wydawanym w latach 19911993 tygodnikiem Centrumredagowanym przez Magdalenę Boratyńskš-Komar[17] oraz licznš, najczęciej jednak efemerycznš, prasšregionalnš. Zbliżony do PC profil ideowy reprezentowały pisma Nowy wiat oraz Gazeta Polska podredakcjš Piotra Wierzbickiego.Po nieudanej misji Waldemara Pawlaka Porozumienie Centrum brało udział w negocjacjach nad powołaniemrzšdu Hanny Suchockiej, do którego ostatecznie nie przystšpiło[18]. Głosowało również przeciwko tzw.Małej Konstytucji oraz Programowi Powszechnej Prywatyzacji[19][20]. Krytycznie odniosło się do zawartegoprzez rzšd Paktu o Przedsiębiorstwie, uznajšc go za zbyt lewicowy[19][20]. W styczniu 1993 posłowie PCgłosowali za ustawš o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalnociprzerywania cišży, która radykalnie ograniczyła możliwoć dokonywania w Polsce aborcji. Poparlijednoczenie ustawowy przepis o obowišzku respektowania wartoci chrzecijańskich w publicznychrodkach informacji.Porozumienie Centrum opowiadało się jednoznacznie za euroatlantyckim wektorem w polityce zagranicznej.Domagało się jak najrychlejszego wycofania wojsk radzieckich z terytorium Polski, a także uznaniadyplomatycznego państw powstałych w wyniku rozpadu ZSRR oraz ułożenia dobrych relacji z Litwš,Białorusiš i Ukrainš. W lipcu 1992 partia głosowała za ustawš upoważniajšcš prezydenta do ratyfikacjiukładu stowarzyszeniowego z EWG[21]. Sporód ugrupowań postsolidarnociowych najwczeniej zgłosiłapropozycję, a następnie najmocniej podkrelała koniecznoć włšczenia Polski do SojuszuPółnocnoatlantyckiego.29 stycznia 1993 ugrupowanie wzięło udział wraz z RdR, RTR i Partiš Wolnoci w tzw. marszu na Belweder,podczas którego skandowano hasła Bolek do Moskwy i Towarzysz Bolek, wynocha do Tworek[22]. 1 lutego1993 Jarosław Kaczyński wysunšł postulat dymisji prezydenta Lecha Wałęsy. Konflikt z obozembelwederskim osišgnšł apogeum, gdy 5 marca 1993 Jarosław Kaczyński poinformował o istnieniu tajnejinstrukcji U...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]