Pomiar przesunięcia fazowego, Politechnika Poznańska, Metrologia - sprawozdania
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
I.Pomiary, obliczenia i wnioski
Wykresy dla układu całkującego:
R
=1kΩ
,C
=10
μF
τ
=
R
⋅
C
τ
=1⋅10=10
R
=1kΩ
,C
=1μF
τ
=1⋅1=1
R
=1kΩ
,C
=0,1
μF
τ
=1⋅0,1=0,1
Wykresy dla układu różniczkującego:
R
=1kΩ
,C
=1μF
τ
=1⋅1=1
R
=1kΩ
,C
=0,1
μF
τ
=1⋅0,1=0,1
R
=1kΩ
,C
=0,01
μF
τ
=1⋅0,01=0,01
Układ lepiej „całkuje”, jak i „różniczkuje” w stosunku do okresu dla wartości stałej
czasowej równej 1.
Pomiar przesunięcia fazowego
Pierwsza metoda polega na bezpośredniej obserwacji przesunięcia fazowego
między dwoma sygnałami. Najprostszą metodą pomiaru kąta fazowego między dworna
sygnałami sinusoidalnymi jest ich porównanie na oscyloskopie dwukanałowym. Przed
pomiarem należy sprawdzić przesunięcie występujące między napięciami w torach A i B
przez połączenie obu wejść razem i doprowadzenie do nich jednego z badanych
przebiegów. Obrazy oglądane na obu kanałach powinny się ze sobą pokrywać.
Metoda druga polega na wykorzystaniu figur Lissajous, w tym przypadku elipsy.
Aby skorzystać z takiej możliwości należy wyłączyć wewnętrzny generator podstawy
czasu, a przebiegi sinusoidalne podajemy do wejść X i Y oscyloskopu. W zależności od
kąta fazowego między badanymi sygnałami obserwuje się na ekranie różne kształty,
wymiary i ułożenia elipsy.
Dokładność pomiarów wykonanych oscyloskopem dwukanałowym jest lepsza niż metodą
elipsy, błąd pomiaru nie przekracza kilku stopni.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]