Potencjalne oszczędności energetyczne w oświetleniu drogowym i ulicznym wynikające z racjonalnego wyboru ...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Potencjalne oszczędności energetyczne w oświetleniu drogowym i ulicznym
wynikające z racjonalnego wyboru opraw oświetleniowych
Krzysztof Zaremba
Zagadnienie racjonalnego wyboru opraw oświetlenia
drogowego i ulicznego jest rzadko samodzielnie porusza-
ne, ze względu na powiązanie z racjonalizacją projek-
towania i ewentualnego sterowania całej instalacji oświe-
tleniowej. Trudność wyboru opraw wynika z małej ich
różnorodności, co jest związane przede wszystkim z ogra-
niczonym zakresem typów i mocy źródeł światła wyko-
rzystywanych w oświetleniu drogowym i ulicznym.
Wybór opraw jest również trudny, gdyż są one produko-
wane tylko przez kilka firm. Wydaje się, że wszystkie
oprawy drogowe i uliczne są podobne pod względem
wyglądu, parametrów świetlnych, konstrukcyjnych, eks-
ploatacyjnych oraz ceny.
wpływy zewnętrzne (drgania, temperaturę), czas uruchomienia
i ponownego startu ciepłej lampy, wskaźnik oddawania barw oraz
temperaturę barwową, cenę lampy, dostępność i cenę opraw
oświetleniowych. W oświetleniu drogowym drugorzędne znacze-
nie ma wskaźnik oddawania barw i temperatura barwową za-
stosowanych źródeł światła, które to parametry mają znaczenie
przy oświetleniu ulicznym obejmującym chodniki, elewacje, zieleń
itp.
Skuteczność świetlna źródła światła decyduje o energooszczędno-
ści projektowanej instalacji. Powszechnie stosowane w instalacjach
oświetlenia drogowego i ulicznego wysokoprężne lampy sodowe
mają skuteczność świetlną od 70 Im/W (lampy o mocy 50 W) do
140 Im/W (ulepszone lampy o mocy 400 W). Skuteczność świetl-
na najczęściej używanych lamp o mocach 70 W i 150 W różni się
o 25%. Wynika z tego, że moc zastosowanych źródeł światła
wpływa na energooszczędność instalacji.
Lampy większej mocy mają większą skuteczność świetlną, dlatego
lepiej jest stosować mniejszą liczbę lamp o większej mocy. Należy
zwrócić uwagę na mało popularne lampy o mocy 100 W, które
mają skuteczność świetlną zbliżoną do lamp o mocy 150 W.
Instalacje z dobrymi oprawami i lampami o mocy 100 W mogą
w niektórych przypadkach zastąpić typowe instalacje z lampami
sodowymi o mocy 150 W, co zapewniłoby dalsze 50% oszczędno-
ści.
W praktyce ważny jest również rodzaj bańki użytych lamp
sodowych, które są wytwarzane z bańką elipsoidalną wewnętrznie
opalizowaną lub przezroczystą bańką tabularną. Często te dwa
zasadniczo różniące się źródła światła stosowane są zamiennie.
Ogólnie lampy z bańką opalizowaną mają skuteczność świetlną
o ok. 5% mniejszą niż lampy z bańką przezroczystą. Poza tym
rodzaj użytego źródła światła wpływa w decydujący sposób na
parametry fotometryczne każdej oprawy oświetleniowej. Oprawy
z lampami z bańką opalizowaną będą miały gorsze parametry i będą
oświetlały z mniejszym natężeniem oświetlenia większy obszar.
Powinny być zatem wykorzystywane tylko w oświetleniu ulicz-
nym, i to tylko wtedy, gdy celem jest szerokie doświetlenie
poboczy, chodników itp. W energooszczędnym oświetleniu drogo-
wym powinny być używane tylko lampy z bańką przezroczystą.
Omawiając wysokoprężne lampy sodowe, należy omówić również
tzw. zamienniki lamp rtęciowych, czyli lampy z mieszaniną
Penninga. Często w katalogach lampy te traktowane są jak typowe
lampy sodowe, ale z zapłonnikiem wewnętrznym. Lampy te mogą
być bezpośrednio wykorzystane w starych oprawach rtęciowych.
Pomimo że zamienniki lamp rtęciowych są dużo droższe niż
standardowe wysokoprężne lampy sodowe, oczywiście są dużo
tańsze niż zakup nowych opraw, źródeł światła i ich wymiana.
Z tego powodu często taka zamiana jest traktowana jako moder-
Racjonalny wybór opraw jest łatwiejszy w przypadku budowy
nowych instalacji oświetleniowych, w których jednocześnie decy-
duje się nie tylko o oprawach, ale także o wysokości i rozstawie
słupów oświetleniowych. W tym przypadku można z dużą dokład-
nością porównać zarówno koszty inwestycyjne, jak i późniejsze
koszty eksploatacyjne poszczególnych rozwiązań.
W przypadku modernizacji istniejących instalacji zazwyczaj wyko-
rzystuje się stare słupy oświetleniowe. Zastosowanie wtedy opraw
o lepszych parametrach świetlnych i wyższej cenie jest często
niecelowe, gdyż prowadzi do wzrostu kosztów inwestycji, bez
różnic w kosztach eksploatacyjnych. Łatwiejszy jest też wybór
opraw w przypadku oświetlenia drogowego, które ma spełniać
przede wszystkim rolę użyteczną. W oświetleniu użytecznym
pierwszoplanową rolę odgrywa spełnienie określonych wielkości
charakteryzujących to oświetlenie. Decydujące znaczenie ma
uzyskanie określonych parametrów oświetlenia powierzchni drogi,
natomiast w większości przypadków drugorzędne znaczenie mają
aspekty estetyczne. W przypadku oświetlenia ulicznego trzeba brać
pod uwagę również oświetlenie chodników, a czasami nawet
oświetlenie zieleni i elewacji budynków.
Energooszczędność instalacji oświetlenia drogowego i ulicznego
zależy od typu zastosowanego źródła światła (w tym głównie od
jego skuteczności świetlnej), sprawności optycznej opraw, o której
decyduje jej budowa, oraz sprawności użytecznej instalacji, zwią-
zanej z bryłą fotometryczną opraw.
ŹRÓDŁA ŚWIATŁA STOSOWANE
W OŚWIETLENIU DROGOWYM I ULICZNYM
Decydując się na zastosowanie danego rodzaju źródeł światła,
należy wziąć pod uwagę takie czynniki, jak: skuteczność świetlną
źródła światła wraz z układem zasilającym, trwałość, odporność na
Mgr inż. Krzysztof Zaremba - Politechnika Białostocka, członek SEP
WIADOMOSCI ELEKTROTECHNICZNE • ROK LXXII • 2004 nr 11
PRZEGLĄDY - POGLĄDY
nizacja oświetlenia ulicznego. Działanie takie jest błędem. Wpraw-
dzie skuteczność świetlna lamp z mieszaniną Penninga (do
100 Im/W) jest około dwa razy większa niż lamp rtęciowych, ale
oszczędność energetyczna wynosi tylko 12%, gdyż o tyle mniejszą
moc mają odpowiednie zamienniki. Wynikiem takiej pozornej
modernizacji jest więc instalacja zużywająca niewiele mniej
energii, a wytwarzająca dwa razy większy strumień świetlny.
W połączeniu ze starymi oprawami rtęciowymi nie otrzymuje się,
niestety, dwa razy lepszego oświetlenia, lecz zwiększenie uciąż-
liwości, związanej z dużo większym oślepianiem kierowców.
Do grupy lamp sodowych należą również niskoprężne lampy
sodowe, które mają skuteczność świetlną sięgającą 200 Im/W.
Pomimo największej skuteczności świetlnej, celowość stosowania
tych źródeł światła musi być gruntownie przeanalizowana. Światło
niskoprężnych lamp sodowych jest monochromatyczne, zatem
wszystkie przedmioty będą postrzegane jako żółte. Poza tym lampy
te są źródłami o dużych wymiarach, co w połączeniu z ograniczo-
nymi rozmiarami oprawy uniemożliwia odpowiednie skupianie
strumienia świetlnego. W wyniku tego w typowej instalacji duża
część strumienia świetlnego pada poza obszar drogi lub nawet
ulicy, czyli jest tracona. Z tego powodu wydaje się celowe
stosowanie tych źródeł światła tylko do oświetlenia autostrad
(najlepiej przy umieszczeniu opraw w pasie środkowym) oraz
w obszarach podmiejskich, zakładając że lepsze jest oświetlenie
monochromatyczne niż żadne.
Niska cena wysokoprężnych lamp rtęciowych oraz opraw przy-
stosowanych do takich lamp zachęca do ich stosowania. Należy
uznać to za błąd. Jedynym uzasadnieniem stosowania tych źródeł
jest ich biała barwa światła, która może zapewnić dość dobre
oświetlenie zielem.
Wysokoprężne lampy metalohalogenkowe, których skuteczność
wynosi do 100 Im/W, są dotychczas rzadko używane w oświet-
leniu drogowym i ulicznym (tylko w przypadku potrzeby uzyskania
bardzo dobrego oddawania barw, np. elewacji). Wynika to głównie
z wysokiej ceny tych źródeł i ich opraw. Ponadto parametry
świetlne i trwałość tych lamp zależą od wielu czynników: napięcia
zasilania, położenia, drgań itp. Pojawienie się na rynku lamp
z jarznikiem ceramicznym rozwiązało te problemy. Z tego powodu
już obserwuje się próby wprowadzenia tych lamp do opraw
ulicznych. Należy oczekiwać, że w niedalekiej przyszłości stoso-
wanie nowego typu lamp metalohalogenkowych z jarznikiem
ceramicznym rozpowszechni się, szczególnie w oświetleniu ulicz-
nym centrów miast.
Trwałość źródeł światła jest jednym z podstawowych czynników
wpływających na koszty eksploatacyjne instalacji oświetleniowych
(cena lampy, koszty wymiany). Trwałość różnego typu źródeł
światła jest zróżnicowana. W ostatnich latach nastąpił wzrost
trwałości wszystkich typów źródeł światła. Największą trwałość
mają wysokoprężne lampy sodowe, gdyż nawet w przypadku starych
rozwiązań wynosi ona 16-20 tyś. godzin, a w nowych sięga 30 tyś.
godzin. Trwałość lamp rtęciowych wynosi 12-20 tyś. godzin.
Najmniejszą trwałość - 8-12 tyś. godzin - miały dotychczas
lampy metalohalogenkowe. Natomiast trwałość nowych lamp
z jarznikiem ceramicznym jest porównywalna do wysokoprężnych
lamp sodowych sprzed kilku lat. Należy zwrócić uwagę na to, że
duży wpływ na trwałość lamp mają drgania, często występujące na
drogach, a szczególnie wszelkiego rodzaju mostach, wiaduktach
itp.
Długi czas uruchomienia i ponownego startu ciepłej lampy (Uczony
do osiągnięcia 80% znamionowego strumienia świetlnego) decydu-
je nie tylko o konieczności wcześniejszego włączania oświetlenia,
ale jest szczególnie niebezpieczny w razie chwilowego zaniku
napięcia w sieci zasilającej. Wysokoprężne lampy rtęciowe i meta-
lohalogenkowe nie zaświecą ponownie wcześniej niż po cał-
kowitym ostygnięciu (5-10 minut). Krótszego czasu do ponownego
zapłonu potrzebują wysokoprężne lampy sodowe (1-2 minuty).
Podsumowując, źródłami światła, które ze względu na swoje
parametry powinny być obecnie powszechnie stosowane w in-
stalacjach oświetlenia drogowego i ulicznego, są wysokoprężne
lampy sodowe. Dotychczasowe instalacje, których podstawą są
wysokoprężne lampy rtęciowe, powinny być ze względów ener-
getycznych i ekonomicznych jak najszybciej zmodernizowane.
PARAMETRY FOTOMETRYCZNE OPRAW
Podstawowym parametrem fotometrycznym opraw ulicznych jest
ich bryła fotometryczna światłości, którą przedstawia się za-
zwyczaj w układzie C-y (rys. la). W zależności od kształtu bryły
fotometrycznej, oprawy uliczne dzieli się na klasy pod względem
rozsyłu wzdłuż jezdni (krótki, średni, długi) i w poprzek jezdni
(wąski, średni, szeroki) [1]. Dokonanie tej klasyfikacji jest moż-
liwe, gdy znana jest cała bryła fotometryczna oprawy. Niestety,
w katalogach zawarte są zazwyczaj tylko wybrane krzywe światło-
ści w płaszczyznach
C
= 0°, 90°, 270° oraz czasami w płaszczyźnie
zawierającej maksimum światłości (zazwyczaj
C
od 15° do 25°
- rys. Ib).
Na podstawie danych dotyczących wartości światłości pod kątami
y
wynoszącymi 80° i 90° oraz kąta y
ma
x
światłości maksymalnej,
można dokonać stosowanego w naszym kraju przestarzałego
podziału na oprawy uliczne o rozsyle: ograniczonym, częściowo-
ograniczonym i nieograniczonym [2].
O energooszczędności opraw w pierwszym rzędzie decyduje ich
sprawność optyczna, określająca jaka część strumienia świetlnego
źródła światła opuści oprawę. Niestety, ten parametr, pozwalający
na prostą ocenę jakości opraw, bardzo rzadko podawany jest
w katalogach. Sprawność produkowanych obecnie opraw ulicz-
nych zawiera się zazwyczaj w granicach od 75 do 85%. Wy-
stępujące na rynku oprawy o sprawności 70% (czasami nawet
mniej) należy uznać za przestarzałe. Analizując dane producentów
można zauważyć, że sprawność opraw z lampami z bańką roz-
praszającą (lampy rtęciowe lub niektóre sodowe) jest o ok. 5%
mniejsza niż opraw z lampami z bańką przezroczystą. Jest to
jeszcze jeden powód, żeby unikać tego typu rozwiązań.
W oświetleniu ulicznym (a szczególnie w oświetleniu drogowym)
powierzchnia, na którą powinien padać strumień świetlny wysyłany
z oprawy, stanowi tylko niewielki fragment przestrzeni zewnętrz-
nej. Z tego względu, chcąc ocenić energooszczędność różnych
8
WIADOMOŚCI ELEKTROTECHNICZNE • ROK LXXII • 2004 nr 11
PRZEGLĄDY -
a)
b)
C-y
• Oprawa (pochylenie np. 15')
Strona
60%
chodnika Strona drogi
,™,
50%
.,
/^
^
^- —
50%
40%
40%
/
/
'
30%
30%
1
/-
/
40°
30° 20° 10° 0° 10° 20° 30°
40°
20%
20%
10%
no/.
^^^
N
\
10%
no/
- płaszczyzna prostopadła do osi drogi (C = 90° i C = 270°)
- płaszczyzna, w której leży maksymalna światłość
l^.
-
płaszczyzna równoległa do osi drogi (C = 0° i C = l80°)
1H
1H
2H
3H
Rys. 2.
Przykładowy wykres współczynnika wykorzystania
Rys. ł.
Układ współrzędnych (a) i przykładowe krzywe światłości oprawy ulicznej (b)
instalacji, należy porównywać przede wszystkim ich sprawność
użyteczną, pokazującą jaka część strumienia świetlnego źródła
światła pada na zakładaną powierzchnię drogi lub ulicy. Sprawność
użyteczna zależy zarówno od sprawności optycznej opraw, jak
i geometrii instalacji (szerokości drogi i wysokości zawieszenia
opraw) oraz bryły fotometrycznej światłości opraw.
Chcąc umożliwić łatwe wyznaczanie średniego natężenia oświet-
lenia na założonej powierzchni, w katalogach zamieszcza się
czasami wykresy współczynnika wykorzystania poszczególnych
opraw. Przykładowy wykres (rys. 2) dotyczy oprawy drogowej
o wąskim rozsyle poprzecznym i o sprawności optycznej wynoszą-
cej 85%. W przypadku tej oprawy, zakładając że będzie ona
umieszczona na wysokości 10 m i oświetlać będzie drogę o szero-
kości 10 m oraz po 5 m pobocza z każdej strony, na ten obszar
padnie tylko 65% strumienia świetlnego źródła światła. Będzie to
0 prawie 25% mniej niż wynosi sprawność optyczna oprawy.
Zastosowanie w takim przypadku opraw o małej sprawności
optycznej i szerokim rozsyle strumienia świetlnego może spowodo-
wać, że sprawność użyteczna instalacji może spaść nawet do 40%.
Instalacji takiej, mimo że będzie nowa, nie można uznać za
energooszczędną.
Dokładne porównanie jakości opraw, przy danej geometrii in-
stalacji oświetleniowej, umożliwia analiza wyników symulacji
komputerowych. Obecnie każdy liczący się producent opraw
ulicznych dostarcza odpowiedni program obliczeniowy. Podczas
porównań należy przede wszystkim sprawdzić, czy we wszystkich
rozwiązaniach spełnione są odpowiednie wymagania normatywne.
Dotyczy to zazwyczaj średnich wartości łuminancji na drodze
1 równomierności jej rozkładu. Jeżeli w instalacji nie przewiduje się
możliwości sterowania, to należy pamiętać, że wartości począt-
kowe powinny być większe o współczynnik zapasu, którego
typowa wartość wynosi 1,4. Dopiero potem można przeprowadzić
porównanie kosztów inwestycyjnych (cena opraw, lamp, montaż
itd.) oraz energooszczędności instalacji, tzn. zainstalowanej mocy
i związanych z tym kosztów eksploatacyjnych.
W praktyce należy zawsze krytycznie podchodzić do wyników
przeprowadzanych symulacji komputerowych. W większości pro-
gramów uwzględniane są tylko systemy z równomiernym ustawie-
niem jednakowych opraw oświetleniowych. Prawie żadne pro-
gramy nie uwzględniają występowania obiektów (głównie drzew)
na terenie oświetlanym i cieni przez nie wprowadzanych. Należy
również pamiętać, że dopuszczalne rozrzuty parametrów świetl-
nych opraw wynoszą aż 20%, co znajduje bezpośrednie odzwier-
ciedlenie w parametrach wykonanej instalacji oświetleniowej.
BUDOWA OPRAW
Budowa oprawy decyduje zarówno o jej sprawności optycznej, bryle
fotometrycznej, jak i trwałości oraz kosztach eksploatacyjnych.
Podstawowym elementem oprawy, decydującym o jej parametrach
fotometrycznych, jest odbłyśnik. Jest on zazwyczaj wykonany z ok-
sydowanego aluminium o wysokiej czystości, która wynosi co
najmniej 99,9%, i jest często podawana w katalogach. Nie należy
jednak mylić tej liczby ze sprawnością oprawy ani ze współczyn-
nikiem odbicia takiego odbłyśnika, który jest nie większy niż 85%.
Nowością są odbłyśniki pokryte warstwami interferencyjnymi.
Mają one współczynnik odbicia sięgający 97%, co powoduje, że
zastosowanie takiego odbłyśnika zwiększa sprawność opraw nawet
o 10%. Rozwiązania takie nie są jednak na razie dostępne
handlowo na rynku opraw oświetlenia ulicznego.
Obserwacja kształtu i powierzchni odbłyśnika umożh'wia nawet
niewtajemniczonym wyciągnięcie pewnych wniosków dotyczących
jakości oprawy. Odbłyśniki dobrych opraw są obecnie wykonywane
przez wytłaczanie całej bryły, zatem nie powinny być one złożone
z kilku elementów i posiadać ostrych załamań kształtu. Powierzchnia
odbłyśnika powinna być w jak największym stopniu zwierciadlana. Im
bardziej jest on bowiem rozpraszający, tym oprawy mają mniejszą
sprawność, nawet jeśli całkowity współczynnik odbicia odbłyśnika
jest duży. Oprawy z odbłyśnikiem bardziej rozpraszającym mają też
szerszy rozsył strumienia świetlnego, zatem charakteryzują się za-
zwyczaj mniejszą sprawnością użyteczną.
WIADOMOŚCI ELEKTROTECHNICZNE • ROK LXXII • 2004 nr 11
Elementem wpływającym na parametry fotometryczne oprawy jest
również klosz. Wykonywany jest on zazwyczaj z tworzyw sztucz-
nych: polimetakrylanu metylu (plexi) lub poliwęglanu (tzw. klosze
nietłukące), rzadziej ze szkła hartowanego. Oprawy z kloszami
z poliwęglanu mają zazwyczaj o 2% mniejszą sprawność niż
z kloszami z plexi. Z tego powodu powinny być stosowane tylko
w miejscach, gdzie są narażone na akty wandalizmu.
Najgorsze są klosze ze szkła hartowanego, gdyż oprawy mają
wtedy sprawność o 5% mniejszą. Klosz powinien być przezroczys-
ty i gładki lub z elementami pryzmatycznymi. W żadnym wypadku
nie powinien być rozpraszający. Zazwyczaj klosz oprawy jest lekko
wypukły i to rozwiązanie jest najlepsze ze względu na sprawność
oprawy. W miejscach, w których wymagana jest szczególnie duża
ochrona przed olśnieniem, stosowane są klosze płaskie. Klosze
wypukłe mają bowiem - szczególnie gdy są zakurzone - dużą
luminancję. Stosowanie kloszy płaskich nie powinno być pochop-
ne, gdyż powoduje dodatkowo utratę ok. 5% strumienia świetlnego
oraz ma niekorzystny wpływ na bryłę fotometryczną oprawy.
Dobór opraw oświetlenia ulicznego powinien być dokonany nie
tylko ze względu na parametry świetlne, ale także uwzględniać ich
trwałość oraz stopień ochrony przed takimi czynnikami środowis-
ka, jak pył i woda. Komora odbłyśnika z lampą powinna mieć co
najmniej stopień ochrony IP43 (oprawa zamknięta i deszczoodpor-
na).
W praktyce najczęściej stosowane są oprawy o IP54 (oprawa
pyłoodporna i bryzgoodporna) lub IP65 (oprawa pyłoszczelna
i stmgoodporna). Oprawy o większym stopniu ochrony są za-
zwyczaj bardziej trwałe i łatwiejsze w eksploatacji, gdyż rzadziej
wymagają czyszczenia. Należy jednak pamiętać, że są również
znacznie droższe, toteż wybór stopnia ochrony IP opraw powinien
zależeć od stanu zanieczyszczenia powietrza, w którym będą
działały.
dwóch instalacji oświetleniowych wyposażonych w oprawy z wy-
sokoprężnymi lampami sodowymi o mocy 150 W. Te same
parametry oświetlenia drogi mogą przykładowo zostać osiągnięte
przy odstępie wynoszącym 34 m (ok. 30 opraw/kilometr) pomię-
dzy oprawami gorszej jakości oraz 50 m (20 opraw/kilometr)
pomiędzy oprawami lepszej jakości.
Wynika z tego, że gorsza instalacja będzie zużywała o 50% więcej
energii niż instalacja lepsza.
Zakładając, że roczny okres pracy oświetlenia ulicznego wynosi
4000 godzin, oszczędności energii elektrycznej w ciągu roku na
jednym kilometrze lepszej instalacji wynoszą 6800 kWh. Dopiero
ta liczba uzmysławia, jak wielkie oszczędności energetyczne, a co
za tym idzie - zarówno ekonomiczne, jak i w dziedzinie ekologii
- mogą zostać poczynione.
WNIOSKI
Instalacje oświetlenia drogowego i ulicznego powinny zapewniać
przede wszystkim uzyskanie oświetlenia o odpowiedniej jakości.
Wybór opraw oświetleniowych ma jednak wpływ zarówno na
bieżące koszty inwestycyjne, jak i późniejsze koszty eksploatacyj-
ne. Porównywanie samych kosztów inwestycyjnych jest niewystar-
czające i zazwyczaj prowadzi do podjęcia błędnej decyzji.
Decydujący wpływ na późniejsze koszty eksploatacyjne mają
koszty zużywanej energii elektrycznej, czyli skuteczność świetlna
zastosowanych źródeł światła, sprawność opraw oświetleniowych
oraz sprawność użyteczna instalacji oświetleniowej, związana
z bryłą fotometryczną opraw oświetleniowych.
Przedstawione zagadnienia dotyczące wyboru opraw ulicznych
powinny być praktycznie wykorzystywane przez inwestorów.
Typowe stwierdzenie, że przeprowadzono modernizację oświet-
lenia ulicznego i zastosowano lampy sodowe, może być mylące.
Jak pokazano bowiem, w zależności od dokonanego wyboru,
energochłonność wykonanej instalacji może różnić się nawet
dwukrotnie.
PRZYKŁADOWE WYLICZENIE
OSZCZĘDNOŚCI ENERGETYCZNYCH
WYNIKAJĄCYCH Z ZASTOSOWANIA
LEPSZYCH OPRAW OŚWIETLENIOWYCH
Skala oszczędności energetycznych, wynikających z zastosowania
lepszych jakościowo opraw, może być zobrazowana poprzez
porównanie rocznego zużycia energii elektrycznej na l kilometr
LITERATURA
[1] Publikacja CIĘ nr 34. Road lighting latem and instalation data - photometrics,
classification and performance, 1977
[2] PrEN 13201 - Oświetlenie ulic
Stowarzyszenie Elektryków Polskich w dniach 23-25 listopada 2004 r. w Jachrance k. Warszawy
organizuje II Ogólnopolską Konferencję „Energoelektryka na terenach wiejskich"
pod patronatem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Celem konferencji jest
przedstawienie i przedyskutowanie całokształtu specyficznych dla terenów wiejskich zagadnień
energoelektryki, jako podstawowego składnika infrastruktury gospodarczej i cywilizacyjnej na tych terenach, w ujęciu
wynikającym z aktualnych wyzwań i realiów krajowych, a także w kontekście wejścia Polski do Unii Europejskiej.
Adresatami są:
energetyka zawodowa, firmy budujące sieci energetyczne i instalacje elektryczne, producenci urządzeń
energetycznych i elektrycznych, placówki naukowo-badawcze i rozwojowe działające w obszarze energetyki wiejskiej.
Konferencja jest adresowana głównie do samorządów terytorialnych odpowiedzialnych za prawidłowy rozwój energoelektryki
na swoim terenie.
Sekretariat konferencji - Centralny Ośrodek Szkolenia i Wydawnictw SEP, ul. Świętokrzyska 14,00-050 Warszawa
tel. +22/3361 -419 do 421, fax+22/3361 422, e-mail: poczta@cosiw.pl, www.cosiw.pl
Patronat medialny:
Energetyka, Nowa Elektrotechnika, Wiadomości Elektrotechniczne, Wspólnota.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]