Postepopwanie podatkowe, GWSH - Finanse i Rachunkowość, semestr VI, procedury podatkowe
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Problemy podatkowe
Nagrody wydawane w ramach sprzedaży premiowej
Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, w której w ramach sprzedaży premiowej przekazuję sprzęt AGD klientom
nieprowadzącym działalności gospodarczej, którzy dokonują zakupów powyżej określonej kwoty. Czy podmiot taki powinien
pobierać jak płatnik podatek od przekazywanych nagród ?
Jeżeli wartość nagrody nie przekroczy kwoty 760 zł płatnik nie pobiera i nie odprowadza zryczałtowanego podatku w wysokości
10%.
Nagroda w formie wycieczki zagranicznej sfinansowana środami obrotowymi
Spółka nagrodziła pracowników wycieczką zagraniczną. Pracownicy mogą zabrać osobę towarzyszącą. Wycieczka została
sfinansowana ze środków obrotowych spółki.
2
Wartość wycieczki zagranicznej, zarówno w części przypadającej na pracownika, jak i osobę towarzyszącą, stanowi dla
pracownika przychód ze stosunku pracy, gdyż jest to nagroda, jaką otrzymał w związku z wynikami w pracy. U osoby
towarzyszącej nie powstaje przychód, gdyż to nie ona jest adresatem tej nagrody – ale organy podatkowe niejednoznaczne
zajmują w tej kwestii stanowisko, generalnie dofinansowania z ZSS wycieczki czy też innych kosztów np.medycznych
generuje przychód u takiego członka rodziny.
3
Przychód powstaje w momencie przysporzenia majątkowego, tj. w dacie skorzystania z tej wycieczki. Co więcej przychód
prawnika z tytułu otrzymanej dwuosobowej wycieczki będzie stanowił podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia:
społeczne i zdrowotne.
4
Koszt takiej wycieczki można uznać jako koszt uzyskania przychodu u pracodawcy
Składki na grupowe ubezpieczenie na życie pracowników opłacane przez pracodawcę
Jeżeli beneficjentem wypłaty takiego świadczenia jest pracodawca wówczas nie powstaje przychód u pracownika, w przeciwnym
razie jest to przychód dla pracownika i stanowi to podstawę do naliczania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne
Wartość początkowa budynku otrzymanego w darowiźnie
Podatnik w drodze aktu notarialnego otrzymał darowiznę w postaci budynku magazynowego, który będzie wprowadzony w stan
środków trwałych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Czy wartość początkową tej darowizny należy zwiększyć o
koszty opłaty notarialnej?
Koszty opłat notarialnych powiększają wartość początkową środków trwałych w drodze kupna, czyli odpłatnie. Natomiast w
przypadku otrzymania środka trwałego w drodze darowizny, czyli nieodpłatnie, za jego wartość początkową uważa się wartość
rynkową z dnia jego nabycia (otrzymania), chyba że umowa darowizny określa jego wartość w niższej wysokości.
Sprzedaż pracownikowi samochodu po cenie niższej niż rynkowa
Pracownika powstanie przychód ze
st
osunku pracy z tytułu różnicy jaka powstała między ceną rynkową a ceną zapłaconą przez
pracownika. Tak obliczoną wartość nieodpłatnego świadczenia pracodawca powinien doliczyć do pozostałych przychodów
pracownika uzyskanych ze stosunku pracy w miesiącu otrzymania świadczenia częściowo odpłatnego i od łącznej kwoty dochodów
obliczyć zaliczkę na podatek dochodowy.
Odmowa ponownego rozpatrzenia sprawy przez organ odwoławczy – izbę skarbową
Możliwość ponownego rozpatrzenia sprawy wynika z art. 127 O.P., w myśl którego postępowanie podatkowe jest dwuinstancyjne,
a także z art. 220 O.P zgodnie z którym od decyzji organu podatkowego pierwszej instancji stronie przysługuje prawo odwołania
tylko do jednej instancji. Nawet wtedy, gdy wydana decyzja jest dla niej korzystna i w całości uwzględnia jej żądania. Odmowa
ponownego rozpatrzenia sprawy narusza zasadę dwuinstancyjności postępowania – por. wyrok NSA z dnia 23 maja 2001., IBISA
1620/00
Trwałość interpretacji organu podatkowego
W latach ubiegłych podatnicy otrzymali z urzędu skarbowego indywidualną interpretację w zakresie opodatkowania podatkiem
dochodowym. Czy nadal mogą ją stosować? Czy taka interpretacja jest czasowo ograniczona? Czy można ją stosować, aż
1
do zmiany Ordynacji podatkowej?
Przepisy regulujące udzielanie przez organa podatkowe informacji (interpretacji) podatkowych zmieniano wielokrotnie. Zmiany
dotyczyły również trwałości wydanych informacji. I tak, z dniem 1 marca 2002 r. wprowadzono tryb nadzoru izb skarbowych nad
informacjami udzielanymi przez podległe im urzędy skarbowe. Urzędy skarbowe niezwłocznie przekazywały ww. informacje
izbom skarbowym - do wiadomości oraz w celu sprawdzenia ich prawidłowości. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości
izba skarbowa obowiązana była zmienić udzieloną informację. Od 1 stycznia 2005 r. udzielanie interpretacji miało formę
postanowienia, na które służyło zażalenie. Z kolei organ odwoławczy zmieniał to postanowienie decyzją, gdy:
1) uznał, że zażalenie wniesione przez podatnika, płatnika lub inkasenta zasługuje na uwzględnienie, lub
2) z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco naruszało prawo, orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału
Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem była wynikiem zmiany przepisów.
W dniu 1 lipca 2007 r. wszedł w życie przepis art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa
oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 217, poz. 1590), który w ust. 2 stanowi, iż w sprawach zmiany lub uchylenia
pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wydanych przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, z tym że wygasają one z mocy prawa w razie zmiany przepisów, które były przedmiotem
interpretacji.
Jeżeli zatem do chwili obecnej treść przepisów nie uległa zmianie, wydane w latach ubiegłych indywidualne interpretacje
zachowują swoją aktualność. Potwierdzeniem może tu być interpretacja wydana w identycznej sprawie przez Izbę Skarbową
w Opolu 30 października 2006 r., nr PF-II-41171/INT/10/KJ/06.
Zasada jawności w postępowaniu podatkowym
Zasada oparta jest na art. 129 O.P w myśl którego oznacza ona jawność wyłącznie dla stron postępowania a nie wszystkich
zainteresowanych osób daną sprawą (np. sąsiadów podatnika) co oznacza w praktyce, że nie należy jej mylić z zasadą jawności
powszechnej
Decyzja ustalająca wysokość podatku od nieruchomości tylko na jednego współwłaściciela
Wydanie decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego podatku od nieruchomości tylko na jednego współwłaściciela
w sytuacji gdy jest ich dwóch (np. dwie siostry) jest nieprawidłowa, gdyż z jednej strony narusza przepisy ustawy o podatkach i
opłatach lokalnych z drugiej przepisy ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 3 § 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jeżeli
nieruchomość znajduje się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a
obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach. W związku z tym organ podatkowy powinien wydać
dwie decyzje ustające wysokość podatku dla każdej z sióstr – por. wyrok NSA z dnia 13 października 2000r. I S.A./Gd 399/00
Pełnomocnictwo w sprawach podatkowych
Podatnik prowadzi agencję turystyczną której specjalność to organizacja egzotycznych wycieczek . W związku ze szczególnym
charakterem prowadzonej działalności – w postaci częstych wyjazdów zagranicę, podatnik nie zawsze był w stanie sprostać
obowiązkom podatkowym – jak wstawienie się w urzędzie skarbowym. W wyniku postępowania podatkowego w sprawie zaległości
podatkowej została wydana niekorzystna dla podatnika decyzja. Ponieważ podatnika nie było w kraju osobiście nie mógł odwołać
się od decyzji zrobił to więc telefonicznie upoważniając w sprawie brata jako pełnomocnika.
Aby pełnomocnictwo było ważne musi być dokonane w jednej z dwóch form: pierwsza to oświadczenie reprezentowanego w
formie pisemnej, druga to pełnomocnictwo zgłoszone ustnie do protokołu. Można w niektórych sprawach wskazać tzw.
pełnomocnictwo domniemane – w sprawach mniejszej wagi. Sytuacja ta dotyczy jedynie działań małżonka strony, pod
warunkiem, że nie ma wątpliwości co do istnienia i zakresu upoważnienia małżonka do występowania w imieniu strony.
Protokół w postępowaniu podatkowym
Zgodnie z art. 172 O.P organ podatkowy jest zobowiązany do sporządzenia zwięzłego protokołu z każdej czynności postępowania
mającej istotne znaczenie dla sprawy. Jeżeli zatem organ podatkowy stwierdzi nierzetelność lub wadliwość prowadzonych
dokumentów (np. księgi podatkowe) to zakres i okres tych nieprawidłowości określa się w protokole z badania ksiąg Anie w
notatce notatce z badania.
2
Faktura nieistniejącej firmy uznana za dowód księgowy
Jeżeli podatnik otrzymał fakturę za którą zapłacił i poniesione wydatki włączył do kosztów przez co zapłacił mniejszy podatek a
firma, która wystawiła fakturę już nie istnieje to w takiej sytuacji uznaje się, że wystawienie wadliwego dowodu księgowego nie
niweczy poniesionego wydatku, jeżeli ten został faktycznie poniesiony i służył osiągnięciu przychodu. Tak więc odprowadzony
podatek został określony prawidłowo w prawidłowej wysokości.
Żądanie od banku informacji w zakresie rachunków bankowych podatnika- a możliwość odmowy przez podatnika
Przepisy ordynacji podatkowej dopuszczają możliwość przeprowadzenia nadzwyczajnego środka dowodowego w postaci
uzyskanych informacji od banku lub innej instytucji finansowej. Zastosowanie tego środa oznacza konieczność uchylenia
tajemnicy bankowej. Zarzut o naruszalności konstytucyjnego prawa do prywatności w przypadku podatnika-strony postępowania
podatkowego jest bezzasadny, gdyż sama Konstytucja dopuszcza ustawowe ograniczenie przytoczonego prawa – por. wyrok TK z
dnia 11 kwietnia 2000 r. K 15-98, OTK 2000, nr 3, poz. 86
Odmowa udzielenia informacji przez bank
Oddział banku X odmówił udzielenia informacji o posiadanych przez podatnika rachunkach pieniężnych o które wnioskował
naczelnik urzędu skarbowego. Bank uzasadnił, że przedstawiony przez naczelnika urzędu skarbowego stan faktyczny nie zawiera
ani jednej przesłanki uzasadniającej konieczność uzyskania żądanych informacji w szczególności brak jest dowodów, że podatnik
odmówił samodzielnego ich udzielenia.
Na mocy art. 182 O.P obowiązek udzielenia przez bank lub innej instytucji finansowej informacji organom podatkowym nie jest
bezwzględny. Z uwagi całokształt bardzo sformalizowanej procedury uzyskania informacji brak któregokolwiek wymogu żądania
organu podatkowego daje bankowi lub innej instytucji finansowej prawo do odmowy udzielenia informacji. Tak więc odmowa
jest możliwa, jeżeli żądanie nie określa:
- zakresu informacji
- terminu ich przekazania
- przesłanek uzasadniających konieczność uzyskania informacji objętych żądaniem
- dowodów potwierdzających, że strona odmówiła udzielenia informacji lub nie udzieliła organowi
podatkowemu stosownego upoważnienia do ich żądania
Gdyby bank udzieliłby by informacji w takiej sytuacji podlegałby pod odpowiedzialność przewidzianą w art.. 171 § 5 prawa
bankowego z tytułu naruszenia tajemnicy bankowej
Termin dostarczenia dowodów w postępowaniu podatkowym
Organ podatkowy zażądał od podatnika przedstawienia dowodów w postaci księgi przychodów. Z postanowienia wynikało, że
dowód ma być dostarczony bezzwłocznie. Podatnik jednak przebywał na urlopie i postanowienie dostało doręczone matce
podatnika. Z uwagi na tą okoliczność dowód został dostarczony dopiero po dwóch tygodniach, co zostało odczynie na niekorzyść
podatnika i postępowanie zostało zakończone. Podatnik odwołał się od decyzji.
Na przedstawienie dowodu strona ma wyznaczony termin, którego długość uzależniona jest od rodzaju dowodu i stanu
postępowania. Ustawodawca w takim przypadku wyznacza tylko termin minimalny, który organ musi bezwzględnie zachować –
3 dni. Zatem zarówno wezwanie do przedstawienia dowodu, jak i termin wskazany w terminie powinien przybrać formę
postanowienia, na które stronie nie przysługuje zażalenie.
Czy każda wada w księdze podatkowej powoduje konieczność odmowy uznania księgi na dowód
Księga podatkowa, aby mogła być uznana za dowód musi spełniać dwie istotne przesłanki:
po pierwsze
musi być prowadzona
rzetelnie,
po drugie
nie wadliwie. Rzetelna jest wówczas, gdy dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty.
Niewadliwa gdy księga prowadzona jest zgodnie z zasadami zawartymi w ustawie o rachunkowości. W sytuacji gdy którakolwiek
z przesłanek nie jest spełniona, organ podatkowy nie może uznać księgi podatkowej za dowód, chyba że w księdze pojawiają się
braki natury formalnej lub wady nie mają istotnego znaczenia dla sprawy wówczas można ją uznać za dowód pod warunkiem, że
jest prowadzona rzetelnie.
Zakwestionowanie wskazanej przez podatnika ceny nieruchomości
Zakład przemysłowy nabył dwie nieruchomości – hale fabryczna oraz plac manewrowy. W umie strony określiły wartość, a sama
umowa była zawarta u notariusza, który odprowadził od niej podatek. Organ podatkowy zakwestionował wskazaną wartość
3
sugerując jej podwyższenie dwukrotnie. Strony w odpowiedzi podtrzymały wskazaną w umowie cenę, argumentując to złym stanem
technicznym. Organ nie zgodził się z argumentacją przyjmując wskazaną przez siebie wartość rynkową.
Generalnie nie ma ograniczeń ustawowych co do osoby biegłego, który posiada szczegółowy zasób wiedzy w danej dziedzinie.
Przy czym biegły musi być bezstronny, nie może pozostawać ze stroną postępowania w jakikolwiek związku rodzinnym,
służbowym, zawodowym. Biegłym nie może być też pracownik organu podatkowego, a także duchowny obowiązany dom
zachowania tajemnicy spowiedzi.
W przestawionym stanie faktycznym obowiązkiem organu było powołanie biegłego p podstawą jest art. 6 ust. 4 ustawy o pcc,
który obliguje organ do uwzględnienia przy wydaniu decyzji opinii biegłego. Opinia biegłego jest traktowana jak inne dowody w
sprawie i podlega każdorazowo swobodnej ocenie organu.
Zawieszenie postępowania podatkowego a podejmowanie w tym czasie jakichkolwiek czynności
Podatnik wraz z synem prowadzi działalność gospodarcza w postaci hurtowni owoców cytrusowych. W październiku podatnik
sprowadził z Meksyku transport 2 ton miału owocowego z kaktusa. Organ miał jednak wątpliwości co do faktycznych rozmiarów i
wartości umowy z producentem meksykańskim, więc wszczął w sprawie postępowanie wyjaśniające. Niestety na drugi dzień po
otrzymaniu przez podatnika postanowienia organu podatnik nagle zmarł. Organ podatkowy zmuszony był zawiesić postępowanie a
jego kontynuację uzależnić od zawiadomienia syna, który w tym czasie przebywał poza granicami kraju. Po zapoznaniu się z
materiałem dowodowym syn zauważył, że organ podatkowy pomimo zawieszenia przeprowadził oględziny miału owocowego.
W czasie gdy postępowanie jest zawieszone, organ podatkowy nie podejmuje w sprawie żadnych czynności. Niemniej w sytuacji
gdy podstawą zawieszenia były: śmierć strony, śmierć przedstawiciela ustawowego strony lub utrata przez stronę lub jej
przedstawiciela ustawowego zdolności do czynności prawnych, ustawodawca dopuszcza pewne odstępstwo jak np. potrzeba
zabezpieczenia dowodu co należy potraktować – co jest zgodne z prawem- jako czynności niecierpiące zwłoki, które mają w
istotny sposób przyczynić się do wyjaśnienia stanu faktycznego i które nie mogą być skutecznie przeprowadzone w terminie
późniejszym.
Generalnie pomimo zawieszenia postępowania podatkowego organ podatkowy może wykonać pewne czynności proceduralne
jak:
- ustalenie osób uprawnionych po zmarłej stronie
- wykonanie konkretnych czynności dowodowych.
Spółka jawna do pilnowania obiektu firmy nabyła psy, lecz nie dysponuje dokumentami ich zakupu. Za potwierdzenie
posiadania tych psów mogą służyć książeczki zdrowia wystawione przez zakład weterynaryjny. Czy wydatki na utrzymanie psów
można zaliczyć do kosztów podatkowych? Czy psy należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych?
Fakt, iż spółka nie dysponuje dokumentami potwierdzającymi zakup psów nie oznacza, że wydatki na ich utrzymanie nie mogą
stanowić kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te podatnik zaliczy do kosztów, jeżeli będzie w stanie udowodnić, że
rzeczywiście posiada te psy i że są one przez niego wykorzystywane na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
W omawianym przypadku podatnik udowodni ten fakt bez trudu, gdyż posiada książeczki zdrowia psów (dane właściciela
w książeczce zdrowia psa), wystawione przez zakład weterynaryjny, który dokonuje okresowych szczepień, a także świadczy
inne usługi weterynaryjne.
A zatem,
wydatki na utrzymanie psów (wyżywienie, szczepienia, itp.) podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania
przychodów w dacie ich poniesienia.
Wydatki te mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, psy będą bowiem
pilnowały obiektów firmy, co ma na celu wyeliminowanie ewentualnych kradzieży czy uszkodzenia mienia.
Środki trwałe zostały zdefiniowane w art. 22a ustawy o PDOF i art. 16a ustawy o PDOP. Zgodnie z tymi przepisami, za środki
trwałe uznaje się budynki, budowle, lokale, maszyny, urządzenia, środki transportu, a także inne przedmioty.Ustawodawca nie
wymienił tutaj zwierząt (inwentarza żywego), w związku z czym należy stwierdzić, iż
zwierzęta nie stanowią środków
trwałych w aspekcie podatkowym. Zatem zakupionych psów nie należy wprowadzać do ewidencji środków trwałych.
Dodajmy, że gdyby podatnik dysponował dokumentami zakupu tych psów, wówczas wydatek na ich nabycie zaliczyłby
bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Skoro jednak nie posiada takich dokumentów, to zakup psów nie może
stanowić kosztów podatkowych.
Odszkodowanie wypłacone przez sprawcę kolizji drogowej a przychód podatkowy
Poniższe wyjaśnienia dotyczą przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U.
4
z 2000 r. nr 14, poz. 176; ostatnia zmiana w Dz. U. z 2009 r. nr 19, poz. 100), zwanej dalej „ustawą o PDOF”.
Podatnik nie opłacił dobrowolnego ubezpieczenia AC na samochody, które wykorzystuje w prowadzonej działalności
gospodarczej. Jeden z pojazdów uległ uszkodzeniu w wyniku kolizji drogowej, do której doszło z winy innego kierowcy. Czy
odszkodowanie otrzymane od sprawcy wypadku należy zaliczyć do przychodów podatkowych w całości, czy tylko w części
stanowiącej nadwyżkę ponad poniesione koszty naprawy?
Przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej jest kwota stanowiąca nadwyżkę odszkodowania otrzymanego od sprawcy
wypadku drogowego ponad kwotę kosztów poniesionych na remont powypadkowy samochodu. Przychody, jakie przynoszą
składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, zasadniczo należy zaliczać do przychodów z tej
działalności. Dotyczy to również odszkodowań za szkody wyrządzone w tym majątku, o czym wprost stanowi art. 14 ust. 2 pkt 12
ustawy o PDOF. Traktując otrzymane odszkodowanie jako zwrot wydatków związanych z naprawieniem szkody, należy
uwzględnić również treść art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o PDOF. Wynika z niego, że zwróconych innych wydatków niezaliczonych
do kosztów uzyskania przychodów nie uznaje się za przychody z działalności gospodarczej.
Samochód, który uległ uszkodzeniu w wyniku kolizji drogowej, nie był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem autocasco. W tej
sytuacji podatnik nie ma możliwości rozliczyć kosztów poniesionych na jego naprawę powypadkową w ciężar kosztów uzyskania
przychodu. Taką możliwość wyklucza przepis art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o PDOF, który stanowi, że nie uznaje się za koszt
uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów
powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. W związku z powyższym należy stwierdzić,
że
odszkodowanie otrzymane od sprawcy wypadku drogowego nie będzie stanowiło przychodu podatkowego w takiej
części, w jakiej rekompensuje podatnikowi koszty poniesione na naprawę tego samochodu, które nie mogą być odniesione
do kosztów podatkowych.
Natomiast do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej podatnik powinien zaliczyć nadwyżkę kwoty odszkodowania
otrzymanego od sprawcy wypadku ponad kwotę wydatków poniesionych na remont uszkodzonego samochodu.
Faktura za wyżywienie o wartości przekraczającej wysokość diet
Poniższe wyjaśnienia dotyczą przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U.
z 2000 r. nr 14, poz. 176; ostatnia zmiana w Dz. U. z 2009 r. nr 19, poz. 100), zwanej dalej „ustawą o PDOF”.
Pracownik, który powrócił z krajowej podróży służbowej, przedłożył fakturę za wyżywienie, która przekracza wysokość diet za
ten pobyt. Czy różnica pomiędzy kwotą wynikającą z faktury a przysługującymi dietami stanowi przychód pracownika
podlegający opodatkowaniu i oskładkowaniu? Jaka kwota będzie stanowiła u pracodawcy koszt uzyskania przychodu, czy
będzie to cała wartość z faktury, czy tylko do wysokości diet?
Należności z tytułu podróży służbowej są dla pracownika przychodem ze stosunku pracy. Jednakże - na podstawie art. 21 ust. 1
pkt 16 lit. a) ustawy o PDOF - diety i inne należności za czas takiej podróży korzystają ze zwolnienia z opodatkowania, ale tylko
do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. nr 236,
poz. 1990 ze zm.), co oznacza, że
wolna od podatku jest dieta do wysokości 23 zł.
Jeżeli zatem pracodawca dokonał zwrotu
wydatków za wyżywienie na podstawie przedłożonych faktur, które przewyższały kwotę należnych diet, wówczas
nadwyżka ta stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy
, który pracodawca obowiązany jest doliczyć
do pozostałych przychodów pracownika w danym miesiącu i od łącznej kwoty pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.
Kwota
zwrócona pracownikowi w części przekraczającej wartość należnych diet będzie podlegała oskładkowaniu.
Jak wynika
bowiem z § 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych
zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. nr 161, poz. 1106 ze zm.), podstawy
wymiaru składek nie stanowią diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w ww.
rozporządzeniu z dnia 19 grudnia 2002 r. Przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe
stosuje się także do ustalania podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne.
W sytuacji więc,
gdy pracodawca dokonał zwrotu wydatków za wyżywienie w kwocie wyższej niż wartość przysługujących
diet, wówczas od nadwyżki powinien odprowadzić i opłacić składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.
Podróże służbowe odbywane przez pracowników na polecenie pracodawcy są w celu realizacji określonych zadań służbowych
wynikających z charakteru prowadzonej działalności. Są więc niewątpliwie związane z prowadzoną działalnością, wobec czego
wydatki z tego tytułu mogą stanowić koszty pracodawcy (nie zostały również wymienione w katalogu wydatków niestanowiących
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]