Podrecznik Strzelca 2007, Strzelcy materialy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
PÓŁNOCNY OKRĘG STRZELECKI
ZS „STRZELEC” OSW
Paweł MAKOWIEC
PODRĘCZNIK STRZELCA
TAKTYKA INDYWIDUALNA
SZKOL/PnOS/001/03
WARSZAWA - ŁÓDŹ 2003
„Podręcznik strzelca. Taktyka indywidualna” jest publikacją szkoleniową opracowaną w Północnym
Okręgu Strzeleckim, zgodną z wymogami określonymi w nowym minimum programowym
szkolenia ogólnowojskowego obowiązującym w ZS „Strzelec” OSW.
Pozycja przeznaczona jest do użycia w przygotowaniu i w trakcie zajęć szkoleniowych
prowadzonych w Jednostkach Strzeleckich. Stanowić może również praktyczny poradnik dla
strzelców w procesie samodoskonalenia i w trakcie przygotowań do egzaminów kwalifikacyjnych
na poszczególne stopnie strzeleckie.
Szef Sztabu Północnego Okręgu Strzeleckiego
Chor. ZS Paweł MAKOWIEC
ROZDZIAŁ I. ZASADY OGÓLNE DZIAŁAŃ LEKKIEJ PIECHOTY
1 – 1. Uwagi ogólne.
Mianem lekkiej piechoty określamy formacje piechoty, wyposażone w broń lekką, zdolne do
prowadzenia działań o małej i średniej intensywności
,
samodzielnie, bądź w składzie większych sił
1
Zgodnie z założeniami amerykańskiej koncepcji współczesnego pola walki, opracowanej na
przełomie lat ’80 i ’90, nazwanej bitwą powietrzno-lądową (ang. AirLand Battle), jednostki piechoty
odgrywają zasadniczą rolę w prowadzeniu działań w powiązaniu z innymi rodzajami wojsk
posiadającymi cięższe uzbrojenie: piechotą zmechanizowaną, oddziałami pancernymi czy siłami
powietrznymi.
Zgodnie z amerykańską wykładnią zadaniami lekkiej piechoty są
:
a) atak na kierunkach niedostępnych dla cięższych formacji,
b) wstępne rozpoznanie kierunków dla późniejszych działań innych rodzajów wojsk w
różnorodnym terenie,
c) wykorzystanie istniejących przeszkód naturalnych i ukształtowania terenu jako czynników
warunkujących manewr w skali operacyjnej i taktycznej,
d) przejmowanie i zabezpieczenie terenów leśnych i zurbanizowanych,
e) kontrola nad terenami na kierunkach przemieszczania się innych rodzajów wojsk
f) prowadzenie działań w nocy i w warunkach ograniczonej widzialności,
g) wsparcie działań cięższych formacji (po otrzymaniu środków transportu),
h) prowadzenie działań na tyłach ugrupowania przeciwnika z wykorzystaniem środków
transportu powietrznego (działania aeromobilne).
Cechą charakterystyczną działań lekkiej piechoty jest prowadzenie ich przez pododdziały
wielkości plutonu, czy ,w wybranych sytuacjach taktycznych, drużyny, które występują jako
element wchodzący w skład większego ugrupowania, bądź działają samodzielnie. Sukces jej
działań opiera się na ogromnej elastyczności w wykonywaniu różnorodnych działań,
manewrowości na polu walki małych pododdziałów oraz maksymalnym wykorzystaniu
organicznych środków ogniowych, bądź wsparcia ogniowego moździerzy, artylerii czy lotnictwa
taktycznego.
1 – 2. Struktura plutonu lekkiej piechoty.
1 – 2a. Struktura
Struktura plutonu lekkiej piechoty omówiona zostanie na przykładzie US Army
Pluton lekkiej piechoty składa się z następujących pododdziałów:
a) zespołu dowodzenia ( 3 żołnierzy) w składzie:
-
dowódca plutonu (M16),
-
sierżant plutonu (pomocnik dowódcy plutonu) (M16),
-
radiooperator (M16),
b) dwóch sekcji karabinów maszynowych ( 2 km, 4 żołnierzy) w składzie:
-
celowniczy (M60),
-
amunicyjny (M16),
c) 3 drużyn piechoty ( 9 żołnierzy każda, razem 27 żołnierzy).
Drużyna składa się z:
a) dowódcy drużyny
b) 2 sekcji ogniowych w składzie:
-
dowódca zespołu (M16, w USMC M16/M203
,
1
Wyjaśnienie pojęcia z materiałów Canadian Infantry Assosation. Reflections on light infantry an essential capability to develop skills,
willpower and teamwork ;
2
Field Manual FM 7-8, Infantry rifle platoon and squad, Washington 1992, s.1-1; dalej jako FM 7-8.
3
FM 7-8, Appendix A, s.A1.
4
Fleet Marine Force Manual FMFM 6-5 w/Ch. 1, Marine rifle squad, USMC 1997, s.1-1 - 1-5.
.
-
celowniczy lkm (M249),
-
grenadier (M16/M203; w USMC jest to amunicyjny lkm z M16),
-
strzelec (M16).
Dodatkowym uzbrojeniem są granaty ręczne (odłamkowe, dymne, gaz łzawiący), miny
przeciwpiechotne, materiały wybuchowe oraz jednorazowe wyrzutnie ppanc. Obecnie dąży się do
wzmocnienia siły ognia formacji lekkiej piechoty poprzez przydzielanie cięższych środków
ogniowych, np. granatników M19, moździerzy 60 mm czy też granatników ppanc. M47 Dragon. W
niektórych formacjach zwiększa się także liczbę żołnierzy w drużynie ( Rangers, USMC).
Ogólne obowiązki poszczególnych żołnierzy w drużynie:
a)
dowódca drużyny:
-
koordynuje działania drużyny, wykonując polecenia d-cy plutonu,
-
odpowiada za prowadzenie ognia i wykonywanie manewrów w czasie walki,
-
odpowiada za dyscyplinę w drużynie,
-
odpowiada za przygotowanie indywidualne swoich żołnierzy (logistyka, trening indywidualny,
odtwarzanie zdolności bojowej).
b)
dowódca sekcji ogniowej:
-
koordynuje działania sekcji, wykonując polecenia d-cy drużyny,
-
odpowiada za prowadzenie ognia i wykonywanie manewrów w czasie walki,
-
koordynuje ogień najsilniejszych środków lkm i granatnika, wskazując im cele,
-
odpowiada za przygotowanie indywidualne swoich żołnierzy (logistyka, trening indywidualny,
odtwarzanie zdolności bojowej),
-
starszy z dowódców sekcji jest zastępcą d-cy drużyny;
b) celowniczy lkm
-
niszczy cele wskazane przez dowódcę drużyny lub wykryte samodzielnie,
-
dba o zajęcie pozycji pozwalającej maksymalnie wykorzystać możliwości oddziaływania
ogniowego lkm;
c) grenadier
-
niszczy cele wskazane przez dowódcę drużyny lub wykryte samodzielnie,
-
dba o zajęcie pozycji pozwalającej maksymalnie wykorzystać możliwości oddziaływania
ogniowego granatnika;
f) strzelec
-
niszczy cele wskazane przez dowódcę drużyny lub wykryte samodzielnie,
-
pełni funkcję szpicy lub zwiadowcy.
1 – 2b. Struktura plutonu lekkiej piechoty ZS „Strzelec” OSW (projekt)
Dostosowując strukturę drużyny strzeleckiej do wymagań pola walki i zadań stawianych
przed formacjami lekkiej piechoty w XXI w. proponuje się odejście od tradycyjnej struktury drużyny
piechoty (7-11 ludzi) i stworzenie struktury opierającej się na mniejszych pododdziałach, zdolnych
do działań samodzielnych w różnych warunkach (łącznie z prowadzeniem różnych form oporu w
razie okupacji kraju).
Proponowana struktura plutonu piechoty lekkiej:
a) zespół dowodzenia:
-
dowódca plutonu
-
radiooperator
-
sierżant plutonu
b) 3 drużyny piechoty ( po 8 żołnierzy, razem 24 ludzi)
-
drużyna piechoty w składzie dwóch sekcji po 4 żołnierzy
c) drużyna wsparcia (8 żołnierzy)
-
sekcja karabinów maszynowych ( 2 km)
-
sekcja strzelców wyborowych ( 2 zespoły snajperskie)
Najmniejszym elementem jest sekcja dwuosobowa ( ang. buddy team), dwie takie sekcje
tworzą sekcję ogniową ( 4 żołnierzy). Żołnierze w buddy teamie są nierozłączni, wykonują razem
wszystkie działania na polu walki.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]