Podstawy interwencji w sytuacji kryzysu samobĂłjcze, Psychologia, Samobójstwo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dracus.eu - Podstawy interwencji w sytuacji kryzysu samobjcze
Random photos
Strona Domowa
PodrŐe
Psychologia
Internet
News
Downloads
Blog
Home
>
Psychologia
>
Suicydologia
>
Podstawy interwencji w sytuacji kryzysu samobjcze
Podstawy interwencji w sytuacji kryzysu samobjczego
Osoba stajĢca przed perspektywĢ rozmowy z kimĻ, kto podjĢþ lub myĻli o podjħciu prby samobjczej,
moŇe doĻwiadzaę szeregu lħkw i niepewnoĻci, ktre utrudniajĢ lub wrħcz uniemoŇliwiajĢ jej podjħcie tego
zadania. W literaturze dotyczĢcej tego zagadnienia (np. Ringel, 1987; Quinnett, 1995) wymienia siħ nastħpujĢce
przeszkody: (1) lħk przed bezsilnoĻciĢ, brakiem umiejħtnoĻci i niepowodzeniem, (2) lħk przed popeþnieniem
bþħdu i poczuciem winy, (3) lħk przed ĻmierciĢ, (4) lħk przed agresjĢ, (5) lħk przed utratĢ toŇsamoĻci. Lħki te
mogĢ prowadzię z jednej strony do zaprzeczania zamiarom samobjczym osoby w kryzysie (np. spostrzegane
znaki ostrzegawcze sĢ minimalizowane i trywializowane, komentuje siħ je mwiĢc, Ňe ákto mwi o
samobjstwie, ten go nie popeþniÑ), z drugiej mogĢ prowadzię do szoku i zþoĻci (np. niezadowolenie, Ňe osoba
myĻlĢca o samobjstwie nie poprosiþa o pomoc wczeĻniej). Reakcje takie uniemoŇliwiajĢ lub utrudniajĢ
udzielenie potrzebnej pomocy.
Istnieje szereg wskazwek w jaki sposb rozmawiaę z osobĢ zagroŇonĢ samobjstwem (za Anthony,
1992; Jedliıski, 1992; Quinnett, 1995; AAS, 1997):
ħ
okazaę zainteresowanie osobĢ zagroŇonĢ samobjstwem
ħ
znaleŅę odpowiedni czas i miejsce na nawiĢzanie rozmowy (wybranie bezpiecznego i spokojnego miejsca,
dysponowanie duŇĢ iloĻciĢ wolnego czasu na rozmowħ)
ħ
zapytaę czy osoba myĻli o samobjstwie (w sposb poĻredni, np. áCzy ostatnio Ņle ci siħ w Ňyciu wiedzie?Ñ,
áCzy byþo ci tak Ņle, Ňe myĻlaþeĻ/þaĻ o samobjstwie?Ñ,Ñ Czy chciaþbyĻ/þabyĻ iĻę spaę i siħ juŇ wiħcej nie
obudzię?Ñ lub bezpoĻredni, np. ÑCzy kiedyĻ chciaþeĻ/þaĻ przestaę Ňyę?Ñ, áWyglĢdasz na bardzo smutnego/nĢ.
Czy myĻlisz o popeþnieniu samobjstwa?Ñ, áCzy myĻlisz o samobjstwie?Ñ)
ħ
rozmawiaę o samobjstwie w sposb otwarty i bez skrħpowania, nie prbowaę zmienię tematu
ħ
nie eksponowaę spraw zwiĢzanych z samobjstwem i nie zmuszaę rozmwcy do podtrzymywania tego
tematu - moŇe to stwarzaę wraŇenie lekcewaŇenia problemw rozmwcy, a zwracania uwagi na sam fakt
samobjstwa
ħ
okazaę gotowoĻę do sþuchania (skoncentrowanie siħ na rozmowie, nie przerywanie wypowiedzi partnera)
ħ
nie okazywaę zaskoczenia i zdziwienia
dracus.eu - Podstawy interwencji w sytuacji kryzysu samobjcze
ħ
nie pytaę ádlaczegoÑ - takie pytanie wzmaga jedynie zachowania o charakterze obronnym
ħ
pozwolię na okazywanie emocji, akceptowaę je
ħ
nie wyraŇaę Ňadnych ocen, nie dyskutowaę na temat dopuszczalnoĻci i sþusznoĻci samobjstwa czy emocji,
nie dawaę wykþadw na temat wartoĻci Ňycia
ħ
byę empatycznym, ale nie okazywaę wspþczucia i litoĻci
ħ
nie dawaę rad i nie podejmowaę decyzji za kogoĻ innego
ħ
daj nadziejħ, Ňe istniejĢ moŇliwoĻci rozwiĢzania problemu inne niŇ samobjstwo, ale nie dawaę naiwnych
pocieszeı
ħ
przekonaę o koniecznoĻci zwrcenia siħ o pomoc do specjalisty
ħ
nie wyzywaę do podjħcia prby
ħ
zapytaę, czy sĢ jeszcze inne osoby, ktre powinny wiedzieę o samobjczych zamiarach rozmwcy
ħ
nie utrzymywaę informacji o planach samobjczych w tajemnicy, szukaę pomocy u psychologa, psychiatry,
pedagoga szkolnego, w telefonie zaufania, oĻrodku interwencji kryzysowej, poradni psychologicznej
ħ
zaprowadzię osobħ mwiĢcĢ o samobjstwie do specjalisty lub po ustaleniu szczegþw planowanej wizyty
sprawdzię czy osoba rzeczywiĻcie tam poszþa (np. zapytaę áCzy pjdziesz ze mnĢ do psychologa?Ñ, áCzy mam
ci pomc w umwieniu siħ z ...?Ñ, áCzy obiecujesz mi, Ňe ...?Ñ)
ħ
usunĢę dostħpne Ļrodki pozbawienia siħ Ňycia
W przypadku udzielania pomocy psychologicznej osobie zagroŇonej samobjstwem bardzo waŇne jest
rwnieŇ zaakceptowanie faktu istnienia granic interwencji w sytuacji kryzysowej i zrezygnowanie z nastawionej
na sukces postawy zadaniowej (Kubacka-Jasiecka, 1992). Podjħta prba udzielenia pomocy moŇe rwnieŇ
okazaę siħ nieskuteczna. Jedliıski (1992) pisze o takiej sytuacji: á(...) Takie tragiczne wydarzenie moŇe
wyzwalaę w osobach, ktre pomagaþy bĢdŅ prbowaþy pomagaę czþowiekowi, ktry odszedþ, silne poczucie winy
oraz upartĢ refleksjħ, Ňe moŇna byþo zrobię coĻ wiħcej. (...) Nie pozostawiajmy sami z tym ciħŇarem. PoproĻmy
naszego konsultanta (lub innego specjalistħ w dziedzinie zdrowia psychicznego, przyp. autora referatu) o
rozmowħ i podtrzymanie. (...) Kiedy juŇ podzielimy siħ naszym blem i przyjdzie chwila pewnego uspokojenia,
moŇemy, o ile bħdzie to jeszcze potrzebne, na spokojnie przyjrzeę siħ wsplnie z tym kimĻ caþej sytuacji i
naszym dziaþaniom. (...) Byę moŇe nasz znajomy byþ chory na gþħbokĢ depresjħ lub innĢ chorobĢ psychicznĢ.
Wwczas tak naprawdħ to nie on odebraþ sobie Ňycie, ale uczyniþa to choroba, podobnie jak choroba fizyczna
moŇe powodowaę Ļmierę. Zawsze byþy i bħdĢ choroby, ktre okazujĢ siħ mocniejsze od czþowieka. JeĻli chory
nie byþ, to jego odejĻcie byþo odejĻciem z wyboru. Skorzystaþ ze swej wolnoĻci. Skorzystaþ z niej Ņle, tragicznie,
ale taka jest juŇ cena ludzkiej wolnoĻci. JeĻli jĢ ludziom przyznajemy, to zarwno do czynw sþusznych jak i
niesþusznych. Praktycznie nie ma sposobu, by czþowiekowi zdecydowanemu na Ļmierę uniemoŇliwię realizacjħ
tego wyboru. (str. 76-77).
dracus.eu - Podstawy interwencji w sytuacji kryzysu samobjcze
Wyszukiwanie
Kontakt
Linki
Mapa serwisu
Dodaj newsa
Designed by Dracus *Powered by
ias.com.pl
*
Based on Jetbox CMS ©.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]