powstawanie moczu, ❒ DOKUMENTY, ▣ TECHNIK FARMACEUTYCZNY, • Anatomia człowieka
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
POWSTAWANIE MOCZU
W procesie filtracji w ciałku nerkowym następuje wyciskanie z krwi zbędnych
produktów przemiany materii. W procesie tym wykorzystane jest nadciśnienie
hydrostatyczne , umoŜliwiające przepływ krwi i kłębuszków do nefronu.
Powstaje mocz pierwotny o składzie: woda, zw org (aminokwasy, Wit, mocznik,
glukoza), zw nieograniczne (sole mineralne).
Następnym etapem jest resorpcja czyli wchłanianie zwrotne które odbywa się w
kanalikach nerkowych (I rzędu) w których resorpcji ulegają jony sodu , potasu,
woda
,
aminokwasy i glukoza, mocznik nie ulega resorpcji , dlatego jego stęŜenie w moczu
ostatecznym wzrasta.
Wchłanianie wody, zwane teŜ zagęszczaniem moczu, odbywa się w pętli
Henlego. Jest to bardzo waŜny proces, pozwalający odzyskać ponad 90% wody z
moczu pierwotnego.
Podczas sekrecji czyli wydzielania , wydalane są jony wodoru,niektóre barwniki,
leki
,
a nadmiar wody zbierany jest w kanalikach zbiorczych II rzędu. Powstaje mocz
ostateczny.
PRZEPŁYW MOCZU
z piramid nerkowych ujściami przewodów wyprowadzających
przez kielichy nerkowe do miedniczki nerkowej. Z miedniczki mocz przepływa do
moczowodu i dalej do pęcherza moczowego. Stamtąd usuwany jest na zewnątrz
przez
cewkę moczową
.
NEFRON
podstawowa jednostka czynnościowo strukturalna nerki.
ciałko nefronu (inaczej
ciałko Malphiego
)
torebka nefronu (inaczej
torebka Bowmana
)
Ściany zbudowane z nabłonka jednowarstwowego płaskiego o duŜej
przepuszczalności wody i składników drobnocząsteczkowych.
kłębuszek naczyniowy (kaŜdą torebkę nefronu otacza niewielkie skupienie
naczyń
włosowatych
)
kanalik nerkowy (uchodzą do przewodów zbiorczych)
Tworzony przez nabłonek jednowarstwowy sześcienny, który ma rozwiniętą zdolność
do aktywnego transportowania jonów, jest słabo przepuszczalny dla mocznika
pętla nefronu składa się z dwóch ramion biegnących w róŜnym kierunku
UCHO zewnętrzne i środkowe słuch, a wewnętrznerównowaga.
Ucho zewnętrzne
wychwytuje fale dźwiękowe, wzmacnia je i kieruje na
błonę
bębenkową
. Składa się z
małŜowiny usznej
,
przewodu słuchowego
zewnętrznego
i powierzchni zewnętrznej błony bębenkowej.
MałŜowina uszna .
Przewód słuchowy zewnętrzny – kanał doprowadzający fale dźwiękowe do
błony bębenkowej, Pokryty jest od wewnątrz skórą, zawierającą gruczoły
woskowinowe,
Powierzchnia zewnętrzna błony bębenkowej.
Ucho środkowe
Ucho środkowe to niewielka przestrzeń w czaszce wypełniona powietrzem. Jego
zadaniem jest mechaniczne wzmocnienie i doprowadzenie fal dźwiękowych do
ucha wewnętrznego (poprzez
okienko owalne
).
Błona bębenkowa – błona oddzielająca przewód słuchowy zewnętrzny od ucha
środkowego, zamienia fale dźwiękowe w drgania mechaniczne, pobudzając
kosteczki słuchowe.
Trzy kosteczki słuchowe – bł. Bebenkowa,
młoteczek
,
kowadełko
,
strzemiączko
błoną okienka owalnego. Ich zadaniem
jest wzmocnienie drgań błony bębenkowej i doprowadzenie ich do ucha
wewnętrznego..
Trąbka słuchowa (trąbka Eustachiusza) –ucho środkowe z gardłem,.
35 mm.
Powierzchnia zewnętrzna okienka owalnego.
Ucho wewnętrzne
Składa się ono z przestrzeni wewnątrz kości czaszki,
zwanych błędnikiem kostnym. W jego wnętrzu mieści się błędnik błoniasty
wypełniony płynem. Część błędnika przylegającego do ucha środkowego to
przedsionek. Łączą się z nim ślimak i kanały półkoliste. Kanały półkoliste słuŜą
do rejestrowania zmian połoŜenia ciała. Są narządem zmysłu równowagi. Ucho
wewnętrzne:
ślimak
trzy kanały półkoliste
nerw słuchowy
Elementy odpowiedzialne za sþuch
Okienko owalne (przedsionka)
– błona stykająca się bezpośrednio ze
strzemiączkiem, ułatwiająca przejście drgań z ucha środkowego do wnętrza
ślimaka. Drgania przechodzą do schodów przedsionka, czyli zewnętrznej komory
ślimaka.
Okienko okrągłe
– błona nie stykająca się z zewnątrz z Ŝadną z kostek, ale
równieŜ mogąca przekazywać (nie wzmocnione) drgania do wnętrza ślimaka.
Stanowi wyłom stykający się ze schodami ślimaka (środkowa komora ślimaka).
Ślimak
– najwaŜniejsza część ucha wewnętrznego, z wyglądu przypominająca
muszlę ślimaka. Jest to długi, zwęŜający się kanał kostny, zwinięty spiralnie i
wypełniony w całości płynem, w którym zawieszone są
otolity
(kryształki CaCO
3
).
W środku przedzielony jest dwoma błonami – błoną podstawową i błoną Reisnera
(inaczej przedsionkową). Dzielą one ślimaka na trzy komory nazywane schodami
przedsionka, ślimaka i bębenka. Wewnątrz schodów ślimaka znajduje się
narząd
Cortiego
, który zamienia pobudzenia znajdujących się na nim rzęsek w impulsy
nerwowe. Zniszczenie narządu Cortiego powoduje całkowitą głuchotę.
RìWNOWAGA
kanały półkoliste
wyścielone orzęsionym nabłonkiem zmysłowym i wypełnione
są
śródchłonką
, której ruch spowodowany obrotem głowy (wskutek siły
bezwładności) podraŜnia włoski powodując pobudzenie
komórek nerwowych
,
pozwalając zachować równowagę.
woreczek
i łagiewka nabłonek zmysłowy, płyn, kryształki węglanu wapnia( otolity)
które przy ruchu uciskają komórki nerwowe.
Dendryty neuronów w narządzie Cortiego przesyłają poprzez nerw słuchowy, impuls
do ośrodków słuchu w płacie skroniowym kory mózgowej.
SMAK komórki smakowe rejestrują obecność subst chemicznych w poŜywieniu.
Tworzą skupienia otoczone kubkami smakowym czyli wyrostkami tkanki łącznej,
wystające ponad powierzchnię błony śluzowej języka, pokryte nabłonkiem
wielowarstwowym płaskim: NITKOWATE, GRZYBOWATE, OKOLONE, LIŚCIASTE
WĘCH komórki węchowe sa w nabłonku węchowym w górnej części jamy nosowej.
Reagują na subst chemiczne w powietrzu lub przenikające do jamy nosowej przez
nozdrza wewnętrzne, receptory to komórki nerwowe z rzeskami, które w obecności
subst chem. Ulegają podraŜnieniu. Neuron przekazuje impuls do ośrodków w
opuszcze węchowej
, kresomózgowia.
RECEPTORY DOTYKU pod powierzchnią skóry lekki dotyk, głębiej silniejszy
nacisk.
RECEPTORY BÓLU wolne zakończenia nerwowe w skorze, pobudzanie przez
bodzce mechaniczne i termiczne( oparzenie) >ośrodki bólu we wzgórzu
(międzymózgowie).
TERMORECEPTORY głębsze warstwy skóry, jedne na ciepło jedne na zimno.
ã
ośr
termoreg. W płacie ciemieniowym.
SKÓRA
Naskórek (epiderma) z nabłonka właściwego, rogowaciejącym. Na jego powierzchni
znajduje się warstwa ochronna tzw. Płaszcz lipidowy, odpowiada ona za właściwe
nawodnienie warstwy rogowej. Melanocyty i gruczoły lojowe.
SKÓRA WŁAŚCIWA (CORIUM) derma tkanka łączna włóknista zwarta, a takŜe
naczyń krwionośnych, chłonnych, mięśni przywłośnych, brodawek, gruczołów
łojowych, potowych, zakończen nerwowych, przydatków skóry czyli włosow i
paznokci, włókien kolagenowych, elastynowych, retikulinowych.
WARSTWA PODSKÓRNA( hipoderma) zbudowana z tkanki łąćznej właściwej
luźnej, naczyń krwionośnych i chłonnych, włókien nerwoych. Pelni funkcje ochronną.
Grubość tkanki tłuszczowej zaleŜy od naszje
diety
. Są 2 jej rodzaje tk podskórna zbita i luźna.
ROLA SKÓRY:
1.termoregulacja stała temp ciała
2.chroni przed wniknięciem bakterii i mikroorganizmów warstwa rogowa
3. Płaszcz wodno lipidowy i gruczoły łojowe natłuszczają skóre. Przed pekaniem.
4.wit promienie słoneczne d3
OKO gałka oczna leŜy w zagłębieniu zwanym oczodołem, który tworzy rodzaj
panewki, moŜe się obracac, zmprzodu znajdują się powieki2, które podczas
mrugania rozprowadzają ciecz łzową spłukując zanieczyszczenia. Gałka ma
kształt spłaszczonej kuli i otoczona jest 3 błonami: zewnętrzna, twardówka
zbudowana jest Najbardziej zewnętrzną częścią oka jest
twardówka
, która
zbudowana jest z nieprzeźroczystej włóknistej, łącznotkankowej błony. Od przodu
oka twardówka przechodzi w
rogówkę
.
Rogówka jest wypukła i jest zbudowana z przeźroczystej, włóknistej błony.
Pomiędzy twardówką a siatkówką znajduje się
naczyniówka
, która razem
z
tęczówką
oraz ciałem rzęskowym ( odpowiedzialnym za utrzymywanie soczewki w
odpowiednim połoŜeniu) tworzy naczyniową błonę. Błona naczyniowa zbudowana
jest z wielu naczyń krwionośnych i odŜywia oko.
Siatkówka
jest właściwym receptorem bodźców świetlnych w
oku
. Na siatkówce leŜy
plamka Ŝółta największe skupienie komórek światłoczułych , która cechuje się
silną
wraŜliwością
na światło i barwy. Przeciwieństwem plamki Ŝółtej jest takŜe leŜąca
na siatkówce, plamka ślepa miejsce pozbawione czopków i pręcików i niewraŜliwe
na barwy i światło. Plamka ślepa jest natomiast miejscem zbiegu licznych nerwów
łączących światłoczułe komórki z wzrokowym nerwem.
Soczewka jest strukturą zawieszoną pomiędzy tęczówką oraz ciałem szklistym na
rzęskowej obwódce. Zbudowana jest torebki, kory oraz jądra. Posiada dwa wypukłe
obszary tylny i przedni. Soczewka od zewnątrz otoczona jest
torebką
, wnętrze
wypełnia kora w której tkwi jądro.
Tęczówka jest umięśnionym elementem błony naczyniowej , która otacza otwór
źrenicę.. Umięśnienie tęczówki umoŜliwia zwiększanie lub zmniejszanie wpadającej
wiązki światła do oka przez regulację średnicy źrenicy.
Światło, które wpada do oka przez źrenicę przechodzi kolejno poprzez rogówkę,
przednią komorę oka, soczewkę, dalej przez ciało szkliste, aby zakończyć swoją
drogę na komórkach światłoczułych siatkówki, dając w efekcie wraŜenie wzrokowe
przekazywane za pośrednictwem nerwów skupiających się w wzrokowy nerw, do
odpowiedniej części mózgu.
KROTKOWZROCZNOSC (miopia) zbyt mocne załamywanie promieni
świetlnych, promienie ogniskuja się przed siatkówką. Dioptrie –
[ Pobierz całość w formacie PDF ]