Porównanie mapy Merkatora ze światem współczesnym, Moje tłumaczenia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Porównanie mapy Merkatora ze światem współczesnymPamiątka, która nie została utracona. Niedawno namoim zdaniem wstąpiła błędnainterpretacja rozmieszczenia Arktyki (Arktydy). Jest mi bliższa wersja Walerija Uwarowa.Na podstawie tej interpretacji, grobowce królów Tartarii zostały zatopionevsad.livejournal.com/20434.html,a ostańce to świadkowie tych kataklizmów i nic więcej.Oto co pisze Walery Uwarow: Rozważmy osobliwość tajemniczej mapy Merkatora z 1595roku. Do tego żeby zorientować się w niej, trzeba ją porównać ze współczesnymi mapamimorskiego dna Arktyki. Dla przywrócenia historycznej sprawiedliwości przeniesiemyHyperboreę Merkatora na miejsce, gdzie znajdował się biegun północny przed potopem(map.1).map.1Jak widać, Hyperborea dobrze dobrze wpisuje się w Grenlandię i północną część Ameryki.Arteria wodna, idzie z centrum Hyperborei na południe, dokładnie pasuje do linii brzegowejzachodniego wybrzeża Grenlandii w obszarze Zatoki Baffina i cieśniny Davisa. Ujście tejrzeki wychodzi dokładnie do zatoki morza Labradorskiego. Arteria wodna idąca na wschódkończy się ujściem rzek, które wpadają do fiordów na obszarze Ziemi Króla Chrystiana Xmiędzy przylądkiem Brewster i wyspą Traill. Ujście rzeki niosącej wody przez terytoriumHyperborei na północ, wpada dokładnie do zalewu morza Lincolna.Teraz przeniesiemy naszą uwagę na północno-wschodnie wybrzeże Hyperborei na mapieMerkatora. Na współczesnej mapie Grenlandii miejsce to odpowiada przylądkowiNorostrunningen, zakreślono go kołem (map.2).Na mapie Merkatora w tym miejscu Hiperborea jest w niemal bezpośrednim sąsiedztwie lądu,który on nazwał „Asiae Pars”. Na współczesnej mapie dna morskiego zarysy tego kontynentudokładnie odpowiadają zarysom północnego płaskowyżu Eurazji, obecnie znajdującego siępod wodami oceanu Lodowatego. Przyjrzyjmy się uważnie mapie Merkatora, bardzodokładnie opisuje on rzeźbę dna morskiego pokazując, jakie olbrzymie terytorium zajmowałapółnoc Syberii przed potopem.map.2Według niektórych rosyjskich naukowców, ten rejon Syberii został zatopiony około 2500 lattemu. Geolodzy morscy uważają, że ten odcinek szelfu morskiego był lądem 18-8 tysięcy lattemu. Jest jeszcze inna opinia, że to terytorium było lądem o wiele wcześniej. Jeśliprzyjmiemy ten ostatni pogląd, to będziemy mieli do czynienia z wyjątkową sytuacją. W tymprzypadku istnienie starożytnej wysoko rozwiniętej cywilizacji, która zajmowała ten teren wdalekich przedhistorycznych czasach staje się jedynym możliwym wyjaśnianiem dokładnościmapy Merkatora w tym rejonie. Jeżeli nie była to starożytna wysoko rozwinięta cywilizacja,to kto tak dokładnie odwzorował odcinek lądu, który zatonął jak twierdzą niektórzynaukowcy, setki tysięcy lat w temu?Na ogromnym terytorium północy Eurazji był kiedyś ląd, w miejscu gdzie dzisiaj wystaje zwody jedynie Spitsbergen, Ziemia Franciszka Józefa, Nowa Ziemia, Ziemia Północna i wyspyNowosybirskie. Najprawdopodobniej dlatego, że wszystkie wymienione wyspy były niegdyśwyżynami górskimi północnego lądu Eurazjatyckiego (map. 3).map. 3Na mapie Merkatora przedstawiono w tym miejscu pocięty korytami rzek kontynent – północSyberii (przed potopem), skopiowany najprawdopodobniej z jakiejś mapy przedpotopowej.Warto zauważyć, że na współczesnych mapach pokazujących topografię dna morskiego tegorejonu wyraźnie widać koryta prawie wszystkich głównych rzek syberyjskich (napodwodnym szelfie widać je jako wyżłobienia), ale są one przesunięte od współczesnej liniibrzegowej na północ prawie 1000 kilometrów (map. 4).map. 4Koryta wielkich rzek syberyjskich na mapie dna Oceanu ArktycznegoPróba pogodzenia danych pierwszej (przedpotopowej) mapy z tym, co zostało przedstawionena drugiej (po potopowej), doprowadziło do tego, że Nowa Ziemia, Spitsbergen, półwysepKola i przylegające do nich rejony okazały się u Merkatora o 1850 km (koło 1150 mil) nazachód od ich prawdziwej pozycji (rys. 41 (map. 5). Islandia i zatopiona później wyspaOgigija skopiowane ze źródła przedpotopowego, znalazły się między Spitsbergenem a NowąZiemią – 15 ° na wschód od ich prawdziwego położenia (map. 6).map. 5map. 6W wyniku nieznajomości geologicznej historii Ziemi, Merkator dwukrotnie przedstawił naswojej mapie ten sam rejon Arktyki (okresu przedpotopowego i po potopie) z przesunięciem o15 ° w stosunku do siebie. Ten rodzaj „nakładki” spotyka się również na innych starożytnychmapach, na przykład na portulanie Piri Reisa.Wielka wyspa przedstawiona na południe od Hyperborei – to nie jest Grenlandia jak twierdząniektórzy badacze i jak również sam Merkator a jest to półwysep Labrador. Złożonośćidentyfikacji tej „wyspy” polega na tym, że Merkator przeniósł ją z bardziej zniekształcanegowariantu starożytnej przedpotopowej mapy, która posiadała inną projekcję i orientację.Półwysep Labrador przedstawiono na mapie tak, jakby jego zarysy (przed potopem) byływidoczny i jakby kartograf rysował mapę znajdując się w kosmosie nad Islandią nawysokości ok. 7000 km! Dla porównania warto spojrzeć na mapy 7, pokazujące w tymrejonie rzeźbę dna morskiego ze wskazanej wysokości.map. 7map. 7. Porównanie elementów linii brzegowej części północno-wschodniej BrytyjskiejAmeryki i półwyspu Labrador z mapą Merkatora.1. Flemish Cap (Bank) 2. Grand Banks.3. Przylądek, znajdujący się teraz pod wodą na obszarze zatoki Maine.4. Przylądek, znajdujący się teraz pod wodą na obszarze między półwyspem St. Charlesi Zatoka Goose Bay.5. Przylądek i część linii brzegowej dawnych zarysów półwyspu Labrador w obszarzeprzylądka Cheadle, poza którą zaczyna się Cieśnina Hudson.Materiały kartograficzne tego typu z przed potopu można było tylko zrobić z wykorzystaniemlatających maszyn, wysoko rozwiniętych technologii i pod warunkiem posiadania potężnegoaparatu matematycznego, potrzebnego do stworzenia specyficznych projekcji (trygonometriisferycznej). Jak wiadomo, po potopie średniowieczni kartografowie nie posiadali takiejwiedzy ani możliwości technicznych.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]